چرا COVID-19 برای برخی از افراد مبتلا به دیابت کشنده تر از دیگران است؟
29سپتامبر 2021- تحقیقات جدید ارائه شده در نشست سالانه انجمن اروپایی مطالعه دیابت (EASD) که امسال به صورت آنلاین برگزار شد، علل مرگبار بودن COVID-19 برای برخی از افراد دیابتی نسبت به سایرین را بررسی کرده است.
این مطالعه نشان داد که دیابت نوع 2 نسبت به دیابت نوع 1، با خطر مرگ و میر بیشتری در بیماران مبتلا به COVID که در بیمارستان بستری شده اند، همراه است. ترکیبی از سن بالا و پروتئین واکنشی C بالا(CRP) نیز با افزایش خطر مرگ مرتبط است .احتمال مرگ در افراد جوانتر (زیر 70 سال) مبتلا به بیماری مزمن کلیوی- یک عارضه شایع درازمدت دیابت-، نیز بیشتر است. با این حال،BMI ، با بقای این افراد ارتباطی نداشت.
در حالی که افراد دیابتی بیشتر از افراد غیر دیابتی به ویروس کرونا مبتلا نمی شوند، اما در صورت ابتلا به این بیماری به احتمال زیاد به بیماری شدیدتری مبتلا می شوند. با این حال، مشخص نیست که آیا ویژگی های خاصی برخی از افراد مبتلا به دیابت را در معرض خطر بیماری های جدی و مرگ قرار می دهند یا نه.
مطالعه یACCREDIT ، که توسط دکتر دانیل کوین لانرا و دکتر ربکا ویلمینگتون، و همکارانشان در انگلستان انجام شد، به دنبال ارتباط بین طیف وسیعی از ویژگیهای بالینی و بیوشیمیایی و خطر مرگ و میر در طی هفت روز از زمان بستری شدن بیماران مبتلا به دیابت با COVID-19، در بیمارستان بود.
میانگین سنی 1004 بیمار مورد مطالعه، از هفت بیمارستان در شمال غربی انگلستان 74.1 سال بود. اکثر آنها(60.7 درصد) مرد بودند و 45 درصد در مناطقی زندگی می کردند که جزو محروم ترین مناطق در انگلستان طبقه بندی می شدند (بر اساس شاخص محرومیت های چندگانه ی دولت).
متوسط نمایه ی توده ی بدنی (BMI) این افراد 27.6 کیلوگرم بر متر مربع بود و 56.2 درصد از آنها از عوارض ماکروواسکولار دیابت (به عنوان مثال حمله قلبی یا سکته مغزی) و 49.6 درصد آنها از عوارض میکرووسکولار دیابت(مانند نوروپاتی یا رتینوپاتی) رنج می بردند. 7.5 درصد از این افراد در بخش مراقبت های ویژه بستری شدند و 24 درصد در عرض هفت روز پس از بستری شدن در بیمارستان فوت کردند. به گفته ی دکتر لانرا، محرومیت اجتماعی و اقتصادی بیشتر و سن بالاتر بیماران مورد مطالعه ممکن است به توضیح علت مرگ و میر بیشتر در طی هفت روز نسبت به سایر مطالعات کمک کند. با این حال، برای تأیید آن تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
تقریباً از هر ده بیمار (9.8 درصد) یک نفر نیاز به تزریق انسولین داشت، به این معنی که رژیم درمانی بیمار برای کنترل بهتر قند خون او از سایر درمان ها به تزریق انسولین، تغییر داده شد.
تجزیه و تحلیلها نشان داد که افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در مقایسه با سایر انواع دیابت، در طی 7 روز پس از بستری 2.5 برابر بیشتر در معرض خطر مرگ قرار دارند. نویسندگان گفتند: این ممکن است به این دلیل باشد که دیابت نوع 2 معمولاً در افراد مسن ایجاد می شود و می تواند با سایر شرایط سلامتی طولانی مدت همراه باشد و آنها را در معرض خطر پیامدهای بدتر قرار دهد.
با این حال، افرادی که تحت درمان با انسولین بودند، 50 درصد کمتر از افرادی که به انسولینIV نیاز نداشتند، جان خود را از دست دادند. محققان گفتند، ممکن است این یک سرنخ از تاثیر مثبت کنترل بهتر قند خون بر نتایج بیماران دیابتی مبتلا به کووید شدید، باشد.
خطر مرگ در بین افراد زیر 70 سال مبتلا به بیماری مزمن کلیوی نیز بیشتر بود. آنها 2.74 برابر بیشتر از افراد زیر 70 سال بدون بیماری مزمن کلیوی، جان خود را از دست دادند.
دکترلانرا، گفت: بر اساس مطالعات متعدد، بیماران مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی دارای یک حالت مزمن التهابی و اختلال در سیستم ایمنی بدن هستند، که باعث می شود مقابله با ویروس برای آنها در مقایسه با فردی که دارای سیستم ایمنی مناسبی هستند، مشکل تر شود. علاوه بر این، گیرنده هایACE2 در کلیه بیماران مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی بیش از حد بیان می شوند. اینها مولکول هایی هستند که ورودSARS-COV-2 به سلول ها را تسهیل می کنند. این ممکن است منجر به حمله مستقیم ویروس به کلیه ها شود، که احتمالاً منجر به نتایج کلی بدتری می شود.
ترکیبی از سن بالا و CRP بالا (نشانگر التهاب) با افزایش بیش از سه برابری (3.44) خطر مرگ تا روز هفتم پس از بستری مرتبط بود. نویسندگان گفتند: CRP بالاتر با درجه بالایی از التهاب ارتباط دارد، و در نهایت می تواند منجر به نارسایی اندام شود.
این اطلاعات برای ایجاد یک مدل ساده استفاده شد، این مدل می تواند برای پیش بینی اینکه چه بیمارانی در معرض خطر بیشتری برای مرگ قرار دارند، مورد استفاده قرار گیرد.
دکتر لانرا گفت: هر دوی این متغیرها هنگام بستری شدن در بیمارستان به راحتی در دسترس هستند. این بدان معناست که ما می توانیم به راحتی در ابتدای بستری بیماران در بیمارستان تشخیص دهیم که احتمالاً کدامیک از آنها برای بهبود و بقاء، نیاز به مداخلات تهاجمی تری دارند.
برخلاف برخی از مطالعات قبلی، BMI وHbA1c (سطح متوسط قند خون) با مرگ ارتباطی نداشت.
همچنین هیچ ارتباط مهمی با عوارض دیابت، به جز بیماری مزمن کلیوی، یا استفاده از مهارکننده هایACE و مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین- (ARBs) انواع داروهای فشار خون- مشاهده نشد.
نسبت بیمارانی که درمان آنها به تزریق انسولین تغییر کرد(9.8 درصد) بیشتر از رقم معمولی 8 درصد بود، این نشان می دهد که بیماران مبتلا بهCOVID ، نیاز به سطوح بالاتری از تزریق انسولین دارند.
دکتر لانرا در پایان گفت: به منظور کمک به بیماران مبتلا به دیابت برای گذر سلامت از این همه گیری، ما باید بیشتر در مورد آنچه آنها را در معرض پیامدهای بدتر قرار می دهد، تحقیق کنیم. این نتایج به سایر محققان و پزشکان اجازه می دهد تا دریابند که چگونه می توانند بهترین مداخله و مناسب ترین درمان را به بیماران خود ارائه دهند.
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2021-09-uncovers-covid-deadly-people-diabetes.html